Ken je deze? “Omarm de innerlijke criticaster!”
Hoe dan!?
Ik heb meer ruzie dan leuke gesprekken met haar.
Voorop gesteld, van al dat geruzie in mijn hoofd krijg ik behoorlijk wat stress. Maar om nu mijn criticaster te omarmen… Het lijkt me een opgave.
Mijn praktische Karin vroeg zichzelf af: maar als ik het nu eens omdraai?
Wat heeft de innerlijke criticaster mij te leren? Te brengen?
- Focus houden. Ze zorgt ervoor dat ik geconcentreerd ben en blijf.
- Details zien. Ze ziet de taalfouten en de kromme zinnen in manuscripten waar mijn blinde vlek overheen leest
- Grenzen aangeven. Eigenlijk wil ze zeggen: “hey, stop nu eens met dat harde werken!”
- Successen vieren. Je bent goed genoeg zoals je bent. Accepteer wie je bent en vier je succes.
Vanochtend herinnerde ik mij mijn wijze lieve opa.
Mijn opa had een porseleinen en aardewerk winkel in Den Haag. Hij zei altijd van de 10 klanten zit er altijd 1 zeurkous tussen. Aan het einde van de dag denk je aan die ene klant, terwijl je gewoon een toffe dag hebt gehad!
Hij wilde maar zeggen: “Kijk naar wat je bereikt hebt in plaats van de teleurstelling.”
Tja, het blijft een gedoe die criticaster. Ik ben blij dat ik vrede heb gesloten met haar. Het geeft rust en ruimte om mijn werk te doen als schrijfcoach en als auteur. Bovenal word ik er een leukere mamma en geliefde van.
Tip: ga aan de slag met korte verhalen dan blijf je in de flow van het schrijven. Dat is minder een werk dan een heel manuscript.