Stel je wilt een zeer kort verhaal schrijven? Hoe fiks je dat?
Zo eentje van 250 woorden. Of nog minder: 100!
Waar je aan het einde om moet lachen.
Dat heb je voor ogen. Het moet een vrolijk verhaaltje worden.
Maar het ontbreekt je aan fantasie. Je loopt vast, omdat je in je hoofd dat limiet hebt zitten.
Het mag niet te lang en ook weer niet te kort. Spanningsboog en op het einde die climax van het lachsalvo. Je probeert van alles.
Een eerste zin waarmee je móét beginnen;
Drie woorden die in het verhaal móéten voorkomen;
Een fantastisch element dat in het verhaal móét voorkomen.
Heel veel moetjes. Moetjes leggen de creatie dood.
Moetjes gooi je overboord, tenzij je meedoet aan een schrijfchallenge. Of je krijgt van mij schrijfoefening tijdens de schrijfles. Die moetjes doe ik natuurlijk expres. Om je op gang te helpen. Om te leren.
Maar dan is het probleem niet opgelost. Leuk zo’n oefening.
Wat kun je doen?
Ga eens naar buiten en observeer mensen. Hoe uiten mensen zich? Wat laten ze zien?
Hoe loopt en praat iemand die dronken is? Of iemand trekt een sprintje voor de trein. Hou het kort en herkenbaar!
Gebruik je zintuigen tijdens het schrijven en laat ze hun werk doen. Hoe levensechter een zeer kort verhaal, hoe beter. De kracht zit ‘m in de combinatie van sfeer, situatie en spanning.
De drie S’en.
Mijn tip:
Stap 1: Zet per Sje de informatie die daarbij hoort
Stap 2: Zet het verhaaltje in een eenvoudige structuur.
Stap 3: Schrijf en schrap!
Ik wens je veel succes!
Wil je feedback op jouw verhaaltje? Stuur die naar hmc.v.veldhoven@gmail.com en ik ga ermee aan de slag. Kost je niks!